به گزارش مهر، تحقیقات منتشر شده در مجله عصب شناسی نشان می‌دهد که در حقیقت 3.6 درصد از بزرگسالان آمریکایی دست کم یک بار طی سال گذشته دچار خوابگردی شدند و یک درصد 2 بار در ماه خوابگردی دارند.
نتایج به دست آمده بسیار بیش از چیزی است که مطالعات قبلی نشان می‌دادند. برای مثال تحقیقات انجام شده در اروپا طی یک دهه نشان می‌دهد که تنها 2 درصد از اروپائیان طی یک سال گذشته به خوابگردی مبتلا هستند.
این درحالی است که تحقیقات جدید نشان می‌دهد که برخی از بیماری‌های مغزی از جمله افسردگی و برخی از داروهای ضد افسردگی ارتباط مستقیم با خوابگردی دارد.
براساس اظهارات موریس اهایون روانپزشک دانشکده پزشکی دانشگاه استنفورد، این تحقیقات همچنین ممکن است بتواند راهکارهایی را برای درمان ناهنجاری خوابگردی فراهم کند.
اوهایون اظهار داشت: اکنون ما می‌دانیم که بزرگ‌ترین عوامل مرتبط با خوابگردی چیست و نخستین اقدامی که باید درباره آن انجام داد از بین بردن این عوامل آسیب شناختی چون وقفه تنفسی در خواب، بیخوابی و مصرف الکل است. اما مهمترین مسئله‌ای که باید به این افراد گفت این است که نباید از این که خوابگرد هستند شرمنده باشند.
خوابگردی؛ مشکلی مزمن
خوابگردی یا somnambulism معمولا طی حرکت سریع چشم (REM) رخ می‌دهد. براساس اظهارات اوهایون، خوابگردها باید این مسئله را جدی بگیرند چرا که این امر ممکن است به جراحات جدی منجر شود. امکان سقوط، رد شدن از روی برخی اشیا یا حتی انجام کارهای پیچیده‌ای چون رانندگی، برای خوابگردها وجود دارد.
کودکان بیشتر از بزرگسالان به خوابگردی مبتلا می‌شوند، اما تحقیقات این گروه نشان می‌دهد که یک چهارم از افرادی که مبتلا به ناهنجاری خوابگردی هستند در دوره کودکی یا نوجوانی خود نیز خوابگرد بوده‌اند.
این تحقیق یکی از نخستین تحقیقات وسیع درباره خوابگردی بوده که تاکنون در آمریکا انجام شده است. تنها تحقیق درباره شیوع خوابگردی در آمریکا 30 سال پیش انجام شده بود و تنها بر بزرگسالان منطقه لس آنجلس متمرکز شده بود.
در این تحقیق محققان مصاحبه‌های طولانی با 15929 آمریکایی بالای 18 سال داشته‌اند که به عنوان نمونه انتخاب شدند. جوان‌ترین فرد در این گروه 18 ساله و مسن‌ترین فرد 102 ساله بود.
این تحقیق همچنین نشان می‌دهد که خوابگردی یک مشکل مزمن است چرا که 80 درصد از خوابگران اظهار داشته‌اند که بیش از 5 سال دچار خوابگردی بوده و یا هنوز هم دچار آن هستند. تنها یک درصد از شرکت کنندگان در این تحقیق اظهار داشتند که بیش از ماهی دوبار خوابگردی می‌کنند و 2.6 درصد نیز سالانه بین یک تا 12 بار خوابگردی می‌کنند.
علت خوابگردی
به نظر می‌رسد که خوابگردی یک مولفه ژنتیکی باشد چرا که 30 درصد از خوابگردان گزارش داده‌اند که یکی از اقوام آنها در خواب راه می‌رفته است.
اما عوامل دیگری نیز در این میان نقش دارد. افرادی که ناهنجاری خواب دارند و از بیماری‌های چون بیخوابی یا قطع نفس هنگام خواب رنج می‌برند نیز در معرض ابتلا به این ناهنجاری هستند.
افرادی که از افسردگی رنج می برند 3.5 برابر بیش تر از افرادی که از نظر مغزی سالم هستند دچار خوابگردی می‌شوند.
خوابگردی یکی از اختلالات خواب است که در رشته روان‌شناسی خواب مورد مطالعه و بررسی قرار می‌گیرد. در این حالت بدن بیدار و ذهن در خواب است. در این حالت ممکن است بیمار در خواب راه برود، بدود، لباس بپوشد، حمام کند، رانندگی کند، اشیاء را پرت کند و حتی کسی را به قتل برساند. بر اساس برخی منابع آماری، هیجده درصد جمعیت جهان خوابگرد هستند.
